W dniach 30.05-02.06.2024 r. Członkowie Warmińsko-Mazurskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa wyjechali z Olsztyna o godzinie 6.00 w dniu 30.05 w kierunku Szczecina. A co zobaczyliśmy opisujemy poniżej i zamieszczamy fotograficzną relację.
To był dobrze spędzony czas w 42 osobowej fantastycznej grupie.
Zwiedziliśmy :
– w Szczecinie Cafe 22 usytuowaną w samym sercu miasta na 22 piętrze jednego z najwyższych budynków. Napawając się wspaniałą panoramą miasta mogliśmy zasmakować wyśmienitej kawy i przepysznych deserków.
Budynek tworzy kompleks pełniący funkcje biurowca, centrum bankowego i handlowego, hotelu oraz dwukondygnacyjnego parkingu podziemnego. Wysokość budynku to 92 m (83 m), a razem z masztem antenowym mierzy 128 m (113 m). Został zaprojektowany przez architekta Miljenkę Dumencicia, a otwarty w 1992 roku.
– Zamek Książąt Pomorskich – renesansowy zamek usytuowany na Wzgórzu Zamkowym w Szczecinie, w sąsiedztwie Odry, historyczna siedziba rodu Gryfitów, władców księstwa pomorskiego, oraz nazwa instytucji kultury, administrującej Zamkiem.
– Browar Stara Komenda mieści się w zabytkowym budynku Komendantury Garnizonu Wojskowego z 1867r. Po 1945r. w budynku mieściło się Centrum Rozpowszechniania Filmów do Kin (FILM-ART).
Stara Komenda to pierwszy browar restauracyjny w Szczecinie. Lokali tego typu było ponad kilkadziesiąt na Pomorzu Zachodnim. Łączymy w sobie cechy zakładu piwowarskiego, restauracji i pubu. Należymy do Sieci Dziedzictwa Kulinarnego Pomorza Zachodniego.
– Muzeum Techniki i Komunikacji – Zajezdnia Sztuki w Szczecinie – muzeum w Szczecinie. Jedno z największych w Polsce muzeów o profilu technicznym.
Muzeum zostało utworzone 1 stycznia 2006 r. Mieści się na Niebuszewie-Bolinku we wpisanej do rejestru zabytków zajezdni tramwajowej przy ul. Niemierzyńskiej.
W 2010 roku w zajezdni przeprowadzono kompleksowe prace renowacyjne finansowane z funduszy Norweskiego Mechanizmu Finansowego oraz Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
– Willa Lentza – zabytkowa willa znajdująca się przy al. Wojska Polskiego 84 w Szczecinie.
Wzniesiona w latach 1888–1889 w eklektycznym stylu II Cesarstwa według projektu Maxa Drechslera dla Augusta Lentza (1830–1895), dyrektora Szczecińskiej Fabryki Wyrobów Szamotowych (Stettiner Chamotte Fabrik Aktien Gesellschaft)[2][3]. W 1899 roku właścicielem willi stała się jego córka – Margareta Tegeder[3]. W 1911 roku willę nabył Wilhelm Doring[3]. W latach trzydziestych XX w. właścicielem willi stało się miasto Szczecin. Z willi korzystało NSDAP oraz wojsko (w czasie drugiej wojny światowej użytkownikiem willi był Trzeci Zwiadowczy Pułk Lotnictwa)[3]. Przez pierwsze dwa powojenne lata willę zajmowały wojska radzieckie, a w latach 1947–49 znajdowała się tu delegatura administratury apostolskiej Kościoła katolickiego z siedzibą w Gorzowie Wielkopolskim[3]. W latach 1950–2008 willa należała do Pałacu Młodzieży[2][4]. Po jego wyprowadzce przez pewien czas działała w niej instytucja „Szczecin 2016”, po jej likwidacji budynek wrócił w październiku 2011 roku do zasobów miasta i długo stał pusty[5][6][7]. Wiosną 2018 roku rozpoczął się kompleksowy remont willi[8].
Od 2021 roku w budynku funkcjonuje miejska instytucja kultury „Willa Lentza”[9].
Elewacja w dolnej części pokryta okładziną ze śląskiego piaskowca, w górnej czerwoną cegłą klinkierową. Fasadę zdobi balkon z bocznymi kolumnami wykonanymi ze szwedzkiego granitu, podtrzymującymi masywny naczółek. Na parterze willi znajduje się dwukondygnacyjny hall z marmoryzacjami i stiukami, zdobione stiukami bawialnie oraz jadalnia z rzeźbionymi boazeriami. Na piętrze ulokowano pokój śniadaniowy z drewnianą wykładziną ścian i stropów, sypialnię pani i pana oraz pomieszczenie w stylu mauretańskim[2] (pierwotnie była to łazienka przerobiona w 1912 roku na pokój mieszkalny[3]). Wykładziny sufitowe i boazerię wykonały berlińskie firmy Vogt i S-ka oraz O. Völcker, sztukaterie Zeyer i Drechsler, marmoryzację ścian A. Detoma, niezachowane zaś polichromie malarz Hans Koberstein[2].
Po II wojnie światowej połączono znajdujące się na parterze pokoje pana, pani oraz salon tworząc salę teatralną[3].
– Rejs statkiem po porcie
– Wały Chrobrego
– Browar Pod Zamkiem to inicjatywa rodzinna Hanny i Hieronima Łangowskich, zlokalizowanym w kamienicy w bezpośrednim sąsiedztwie i górującym nad nią Zamku Książąt Pomorskich. Restauracja usytuowana jest w tętniącej niegdyś życiem historycznej części Szczecina, która podczas działań wojennych została niemal całkowicie zniszczona poprzez dywanowe bombardowania, grzebiąc na wiele lat jej tajemnice.
Kamienica, w której mieści się Browar Pod Zamkiem zaczeliśmy budować w 2001 roku. Powstała ona na obrysie starych murów średniowiecznych stojących tu przed II Wojną Światową, kiedy Szczecin nazywał się jeszcze Stettinem. Pomysł na stworzenie restauracji z piwem rzemieślniczym i doskonałą kuchnią zaistniał w głowie Hanny Łangowskiej dawno temu. Jednak koncepcyjnie i realizacyjnie podeszliśmy do tematu dopiero na przełomie roku 2012 i 2013. Od początku projekt zakładał, że jako kamienica staromiejska parter i piwnice będą przeznaczone na gastronomię.
– Zespół podnośni statków Niederfinow – zespół dwu śluz windowych w pobliżu miejscowości Niederfinow na 78 kilometrze Kanału Odra-Hawela.
Na zespół składa się:
- Stara podnośnia statków Niederfinow[1] (niem. Schiffshebewerk Niederfinow) – śluza windowa na Kanale Odra-Hawela w pobliżu miejscowości Niederfinow. Zbudowana została w latach 1927–1934 kosztem 27,5 miliona ówczesnych marek niemieckich. Różnica poziomów pomiędzy górnym a dolnym odcinkiem kanału wynosi 36 metrów. Różnicę tę statki pokonują w wypełnionej wodą olbrzymiej wannie, która jest podnoszona lub opuszczana za pomocą czterech mechanizmów zębatkowych. Zastosowano również przeciwwagi połączone z wanną systemem lin.
Podnośnia w Niederfinow jest najstarszą z czterech będących w czynnej eksploatacji podnośni w Niemczech. Podnośnia jest udostępniona do zwiedzania, a w pobliżu znajduje się niezbędna infrastruktura turystyczna.
- Nowa podnośnia statków Niedrefinow Północ (język niemiecki Schiffshebewerk Niederfinow Nord) Ze względu na wiek starej podnośni (21 marca 2014 obchodziła swoje 80 urodziny) oraz niedostateczne paramerty techniczne (przez co podnośnia stanowi „wąskie gardło” na Kanale Odra-Hawela), podjęto w 1992 decyzję o wybudowaniu obok istniejącej nowej podnośni Niederfinow Północ. Prace ziemne nad nową śluzą rozpoczęto jesienią 1996. Przewidywany koszt urządzenia wynosił 285 mln euro. Oddanie do użytku nowej podnośni miało nastąpić pierwotnie w roku 2016, nastąpiło jednak dość znaczne opóźnienie i nie oddano jej do użytku również w roku 2017. Nowa podnośnia została otwarta 4 października 2022[2]. Jednak starsza podnośnia ma pozostać równolegle w użyciu do roku 2025[3]. Podnośnia Niederfinow Północ ma następujące parametry: długość wanny 115 metrów, szerokość wanny 12,50 metra, wysokość podnoszenia 36 metrów.
Rejs statkiem po wyżej opisanych obiektach.
– Klasztor Chorin (niem. Kloster Chorin) – gotycki zespół klasztorny położony w pobliżu miasta Chorin w powiecie Barnim (Brandenburgia, Niemcy) ok. 20 km na zachód od granicy polsko-niemieckiej na Odrze. Dawne opactwo cystersów, sekularyzowane w 1542, obecnie w częściowej ruinie. Ze względu na bogactwo form architektonicznych z XIV w. zespół ten zaliczany jest do najcenniejszych przykładów gotyku ceglanego.
– Obiad na powrocie zjedliśmy nieopodal pochodzącej z 1801 roku Nadwiślańskiej Chaty w Luszkowie. Mogliśmy dotknąć zgromadzonych tu zabytkowych przedmiotów codziennego użytku, wysłuchać opowieści gospodarza, skosztować tradycyjnej kuchni. Słynne są produkowane tu krówki z prawdziwej śmietanki o różnych smakach, syropy lecznicze, konfitury, pierniki oraz inne wypieki. Zachowane są tam oryginalne zabudowania z przełomu XVIII i XIX w., w których prowadzone są warsztaty, spotkania i udostępnione ekspozycje dotyczące codziennego życia w nadwiślańskiej wsi.
– Oraz wiele innych ciekawych konstrukcyjnie i architektonicznie obiektów Szczecina, Pomorza Zachodniego.
Dziękujemy uczestnikom za miłą koleżeńską atmosferę.
A organizatorowi za zbudowanie fantastycznego programu.
